Welkom bij het Meijels Mannenkoor,
hét koor van Meijel en omstreken.
UIT:
Waarom zingen wij mannen vaak pas als we zes bier op hebben, in het stadion of in de karaokebar?
Opstandingskerk, Monnickendam, 24 mei, ongeveer kwart over één. De alten en de sopranen, de vrouwen, schuiven opzij voor de tenoren en de bassen. Dus ook voor mij, als ik me met zeven mannen zet aan een onbekend juweeltje van John Lennon. Het is de eerste keer dat we het driestemmige Yes It Is uitvoeren, en dirigent Veronique maant ons vriendelijk om meer expressie te tonen.
Er is weinig dat de laatste jaren zo heilzaam op mijn lijf en ziel werkte, als de bas zingen in het koor Beatles op Maandag, alweer een maand of dertig lang. Ik bleek best te kunnen zingen, ik bleek behoefte te hebben om te leren, om me anders uit te drukken dan normaal en om samen te voelen, te doen, te presteren en te vieren. Want we brachten het er puik vanaf op de Monnickendamse korendag. Ik teer er nu nog op.
Het is een vraag die me bezighoudt. Waarom zingen wij mannen vaak pas als we zes bier op hebben, in het stadion staan, of met een microfoon in de karaokebar? Waarom gunnen we onszelf vaak pas een stem als het niet meer serieus hoeft, als er ruimte is voor ironie, plagerij, of over-de-topgedrag? Waarom geven we onze keel alleen de vrije teugel als we op safe denken te spelen?
Mijn Beatles-koor is half gepensioneerd en half niet, mannen en vrouwen door elkaar. Na een paar weken meezingen merkte ik: zingen is raken én geraakt worden. Zingen is niet zomaar geluid maken. Het is afstemmen, luisteren, aannemen, groeien, de goede plek innemen. En het bleek: nieuwe betekenis vinden door samen te klinken, in het moment zelf.
En zo werd het meer dan een hobby. Samen zingen werd een leerschool in kracht door kwetsbaarheid, en in autonomie versus verbinding. Precies datgene waar zoveel mannen tegenaan kunnen lopen. Want wat levert zingen eigenlijk op? De wetenschap is helder. Studies van Bailey en Davidson (2005) laten zien dat koorzang helpt om stress te reduceren, doordat het ademhaling verdiept, spierspanning verlaagt, en de productie van endorfines stimuleert. Clift en Hancox (2010) toonden aan dat samen zingen een gevoel van sociale verbondenheid versterkt, cruciaal voor emotioneel welzijn. Maar ook individueel zingen, zo blijkt bijvoorbeeld uit een overzichtsartikel op de site Healthline, kan stress verlagen, de ademhaling verbeteren en cognitieve functies stimuleren — en het maakt extra verschil als je liedjes zingt die voor jou betekenis hebben, zelfs als je alleen bent.
Maar ons koor heeft altijd een mannentekort, en een wachtlijst voor vrouwen, en daarin zijn we niet uniek. Mannen laten zich misschien horen in de kantine, de kroeg, of het stadion, maar zelden daarbuiten. Ze zingen vaak pas als ze dronken zijn, als niemand het serieus hoeft te nemen. Waarom? Omdat er niets kwetsbaarders is dan jij en je stem. Je stem klinkt zoals hij klinkt: en dat kan best onvast, schel, schor, zacht, breekbaar zijn. Daarin ben je niet de succesvolle baas, de lollige vriend, de stoere sporter, maar gewoon jij.
Ik weet nog goed hoe ongemakkelijk ik me voelde toen ik me opgaf. Wat als ik vals zing? Wat als ik niet op tijd inzet? Wat als mijn stem wegvalt? Maar daarin zat de les. Want zingen gaat niet om perfectie. Het gaat om meedoen. Het gaat om aanwezig zijn. Samen met anderen je stem laten horen, niet om indruk te maken, maar om ruimte te geven aan alles wat binnenin zit. Als je in een koor met professionele ambitie zit is dat natuurlijk anders, maar daar waag ik me niet aan.
Er zit een paradox in: mannen hunkeren net zo goed naar verbinding als vrouwen, maar kiezen vormen die verbinding vermijden. Ze lossen
op, ze maken grapjes, ze drinken, ze doen mee aan competitietjes – maar laten zelf zelden iets toe dat onbeschermd is, zonder
rol, zonder maskers. Zingen is een van de weinige dingen waarin dat kan, omdat het een spelvorm is die tegelijk bloedserieus is. Je kunt het niet faken. Je kunt je stem
niet fotoshoppen. Je kunt hem alleen maar laten horen, en hopen dat hij landt.
Ik heb in dit jaar, toen ik begon met zangles, iets ontdekt dat ik iedereen, maar zeker mannen, zou gunnen. Het belangrijkste dat juf Suzanne me leerde: er zijn zoveel manieren om je stem te laten klinken, zoveel manieren om dat te trainen. Ik leerde hoe ik anders kon ademen, hoe ik kon spelen met woorden, noten, stiltes, met volume, vibrato of twang, het bleek allemaal in me te huizen Zingen werd een oefenterrein voor zelfexpressie en veerkracht, een manier om mezelf te ervaren buiten de rollen waarin ik zo makkelijk kan schuilen.
Vrouwen doen dat zo veel makkelijker, zo zag ik een week voor Monnickendam in de Arnhemse concertzaal Musis Sacrum. Op het podium de twee mooie Canadese kerels van Choir!Choir!Choir, die ons meerstemmig van alles lieten zingen. Nog geen tiende van de zaal bestond uit mannen, om me heen zag ik vooral gretige vrouwen, ook wat moeders en dochters, die er naar leken te snakken om zich te tonen, om zich samen te laten horen, in perfecte of imperfecte harmonie. De beloning kwam: tranen van euforie, een soort volledige fysieke vervulling voor, na en vooral tijdens de apotheose, onze zinderende uitvoering van Leonard Cohens Hallelujah. Ook die veertig, vijftig mannen leken kilo’s leed lichter. Ik wel, in ieder geval.
Wat zou er gebeuren als mannen minder lallend hun stem de wereld in slingeren, maar dat ook doen als ze elkaar vriendelijk in de ogen kijken? Wat als zingen niet alleen iets is dat mag als niemand luistert, maar iets wordt dat mag omdat het goed is voor jezelf? De wetenschap geeft de richting al aan: zingen helpt bij stressreductie, bevordert sociale verbinding, vergroot zelfvertrouwen, en biedt een krachtige uitlaatklep voor emoties.
Half april stond ik er alleen voor, zonder mannen, zonder koor, zonder extatische vrouwen naast me, voor driehonderd man publiek. Mijn zangschool organiseerde een voorzingavond en ik, niet gehinderd door podiumangst, had me opgegeven. Anthem, ook van Leonard Cohen. Goed te zingen met mijn bariton, van een van mijn muzikale helden en met een refrein waarvan bijna iedereen de laatste twee zinnen kent: Ring the bells that still can ring / Forget your perfect offering / There is a crack in everything / That’s how the light gets in.
De zaal keek naar mij, en ik keek terug, en legde uit dat Cohen tien jaar geschreven had aan de tekst, en dat die tekst helaas zeer actueel was. Dat we, dan maar, met wat er nog rest, loslatend wat we ooit wilden, moeten blijven strijden voor het goede. En dat dat vroeg of laat een beetje zin heeft. ‘Anthem’ als tegenpool van het idee dat mannen het allemaal moeten weten, kunnen en controleren, dat ze hard en onaantastbaar moeten zijn. Want in werkelijkheid willen we allemaal geraakt worden, en anderen te kunnen mogen raken.
Ik weet niet of ik iemand raakte, daar in het zaaltje in Amsterdam-West en later in Monnickendam, maar ik weet wel dat ik zelf geraakt werd. Door stem te geven aan mezelf, en me tegelijkertijd naast de ander te plaatsen. Zing. Misschien is het nog vals, desnoods zacht, desnoods aarzelend. Maar zing. Niet pas als je zes bier op hebt, niet pas als de kroeg donker is, niet pas als je zeker weet dat je niet uitgelachen wordt. Zing omdat het je toegankelijker maakt, menselijker, en dichter bij je kern brengt. Zing omdat het een oefening is in liefde, niet in angst. Daar hebben we al genoeg van.
Over de auteur
Nathan Vos is journalist, coach en docent. Met Stichting Man O Man zet hij zich in voor een betere mentale
gezondheid bij mannen. In de maand juni is hij gastcolumnist op volkskrant.nl/opinie.
Columnisten hebben de vrijheid hun mening te geven en hoeven zich niet te houden aan de journalistieke regels voor objectiviteit.
Wat doet zingen en muziek in ons brein?
Erik Scherder (hoogleraar neuropsychologie) vertelt:
The show goes on!
Er valt veel te beleven, er zit muziek in het Meijels Mannenkoor.
Mannen in Meijel, Peel en Maas, Ospel, Ospeldijk, Neerkant, Helenaveen of waar dan ook!
laat je stem klinken
en zing met ons mee!
Mannen, muziek en meer, héél veel meer!
verrassend, met durf, vlot en gevarieerd.
Al meer dan drieduizend keer bekeken!
(20 maart 2025)
Het slot van het Voorjaarsconcert 2025 van het Meijels Mannenkoor.
De vogels fluiten,
de bloemen in de knop, die gaan bloeien
en het Meijels Mannenkoor zong met anderen tijdens het Voorjaarsconcert 2025!
Het was een bijzonder succes, op zondag 13 april 2025 waren we te gast bij Zanggroep Young Forever in Nederweert-Eind.
We zingen jullie en allen die jullie lief zijn toe en wensen een vreugdevol, muzikaal en gezond 2025!
The Holy City door het Meijels Mannenkoor
met bariton Rens Teunissen.
2024 was voor ons een zeer
enerverend jaar.
Het Meijels Mannenkoor zit nooit stil
maar is altijd volop in beweging!
Heel druk met de voorbereidingen en de repetities voor het Oudjaars Concert op 28 december 2024 - een Meijelse traditie - de samenwerking van het Meijels Mannenkoor, Femmes Vocales en Harmonie Eendracht.
Er stond heel veel op het programma.
Nieuwsgierig wat het Meijels Mannenkoor, Femmes Vocales en Harmonie Eendracht te bieden hadden?
Kijk en luister, een kleine impressie!
We zijn blij en verheugd dat wij
alle ondersteuning en hulp krijgen
bij onze evenementen
van onze vrienden van Maas en Neergalm uit Neer.
Een uitzonderlijke en hechte samenwerking!
Het hield niet op!
De voorbereidingen en repetities voor het
Midwinter Dreams Concert
van
Con Amore in Weert.
........en beste mensen, ongekend, het
Midwinter Dreams Concert
was binnen een mum van tijd totaal uitverkocht.
Een fantastisch en grandioos feest was het in oktober in de Oranjerie in Roermond!
zo begon het......
Voor de liefhebbers en trouwe fans van het Meijels Mannenkoor enkele hoogtepunten uit het fantastische concert in de Oranjerie in Roermond op 13 oktober 2024.
... en dan nog zo'n juweeltje...
...en dit 2 uur later....
Enthousiaste en zeer lovende reacties van velen op het concert van 'Verdi tot Queen'
in de Oranjerie op zondagmiddag 13 oktober 2024.
Van Verdi tot Queen, van Bach tot BLØF,
verrassend, verbluffend en veel meer.
Wat vonden bezoekers?
Johan uit Ospel: 'Een mooi optreden! Leuke afwisseling tussen verschillende muziekstukken, van oud tot nieuw, met een geweldig samenspel tussen het mannenkoor, Marco Bakker en Ellen Valkenburg, leuk omlijst met dans en entertainment. Zeer vermakelijke middag gehad.'
Wim en Annie uit Nederweert: 'We hebben ontzettend genoten van het prachtige concert'.
Maria en Henk uit Someren: 'Het was prachtig. Veel bewondering voor de dirigente dat zoveel mannen luisteren naar haar aanwijzigingen. Ook bewondering voor alle koorleden. Het was fantastisch. We hebben zo genoten!'
Angelique uit Kessel-eik: 'Het was geweldig!! Mooie prestatie samen.'
Ria uit Meterik: 'Ik vond het geweldig. Genoten! Gelachen en gehuild. Volgens mij had Marco Bakker het ook geweldig naar zijn zin!'
Corrie uit Nederweert: 'Een geweldig mooie muzikale middag! Een dikke proficiat voor alle deelnemers'.
Rozalien uit Weert: 'Een fantastische uitvoering, zeer gevarieerde muziekkeuze, het enthousiasme van het koor was geweldig, CHAPEAU!
Gonny uit Budel: 'Het was in één woord geweldig. We hebben genoten en nog! Chapeau voor iedereen'.
Herman en Joze uit Panningen: 'Het was een super geweldige voorstelling. Veel meer als wij in gedachten hadden. Het mooie samenspel van alle artiesten. Ga zo door!'
Monique uit Ospel: 'Was zó gewéldig!!!'
Margot uit Weert: 'De uitvoering was subliem! Geweldig! Wat een werk verzet. Complimenten'.
Tiny uit Nederweert: 'In één woord geweldig'.
Lodewicus uit Sevenum: 'Voor mij was het de eerste keer om naar zo'n voorstelling te gaan. Een waar spektakel en ik heb intens genoten van oor tot oor met een lach en een traan'.
Franci uit Weert: 'Enorm genoten van het concert! Prachtig repertoire, afwisselend, geweldig mooie zang. Eigenlijk klopte álles, het muzikale deel, de actie op het podium van dans en kinderen. Proficiat met deze geweldige uitvoering!!'
Mariet uit Venlo: 'Prachtig gedaan en een mooi geheel, foto's op de achtergrond gaf toegevoegde waarde. Muziek heel afwisselend gezongen, krachtig, blij en gevoelig, mooie liedjes'.
.... en verder.....
... ja we blijven zoeken naar mannen,
met pit en de juiste toon,
bas, bariton, tenor,
die een uitdaging aandurven,
van zich willen laten horen en
ervoor willen gaan om samen iets neer te zetten!
Wat hebben wij mannen van het Meijels Mannenkoor gemeen?
Zingen en muziek is onze lust en leven,
het maakt ons blij en vrolijk,
we hebben plezier, we luisteren naar elkaar,
werken intensief samen en zijn bevlogen.
Samen zingen is sprankelend;
zingen werkt zoals iedereen weet bevrijdend
en houdt een mens jong!
The Men in Blue!
Enkele reacties van het publiek bij het Carat concert in Helmond.
Henk uit Maasbree:
..............verbaasde zich over de jeugdige leeftijd van diverse zangers en concludeerde dat het Meijels Mannenkoor vlotter en jonger was dan hij had verwacht wat volgens hem helemaal tot zijn recht kwam in dit gevarieerde concert.
Ad en zijn vrouw uit Nuenen:
..... waren zeer onder de indruk van het gevarieerde repertoire, de mooie liedjes en vooral hoe het koor op een subtiele manier het gevoel van de liedjes wist over te brengen.
Daan uit Mierlo:
'Een verfrissend optreden', Daan is gecharmeerd en gaat op de website op zoek naar ons optreden in de Oranjerie op 13 oktober 2024.
Een man, anoniem, zei:
......'Skon' .........(vast en zeker een Helmonder).
André uit Aarle-Rixtel:
........mooi programma met hele mooie nummers, vooral 'Rollin'on the Ohio'.
Jammer, helaas, het concert is afgelopen!
Er gebeurt van alles bij het Meijels Mannenkoor!
Wie zijn er zoal lid?
Dit is Sander, uit Ospel, hij is gek van hardrock en heavy metal, ja, ook die combinatie kan heel goed.
Hij voelt zich al jaren prima op zijn gemak bij het Meijels Mannenkoor, zingt bariton, af en toe een solo met 'Veel liefs uit Londen' en fluiten kan hij ook nog eens als de beste.
Hij moet nog werken voor de kost en hij rijdt rond in zo'n oude Amerikaanse bak, een Chevrolet die ons doet denken aan de jaren 60 in de Amerikaanse prairie en..... hij lust ook graag pizza.
Kijk hier Jan Derckx.......uit Meijel
niet meer de jongste maar wel nog vol bravour en heel goed van stem; een echte bas.
Jan is al lang bij het Meijels Mannenkoor, hij is een van de oprichters. We zijn blij met Jan en wat extra opmerkelijk is in deze tijden van herdenking en bezinning, Jan heeft - net als enkele andere bezoekers van de 4 mei herdenking in de Sint Nicolaaskerk - als jonge knul het einde van de oorlog meegemaakt.
Hij zou als een van de weinigen nog verhalen kunnen vertellen over de verschrikkingen van 80 jaar geleden, van toen.
Het Meijels Mannenkoor
verrassend, met durf, vlot en gevarieerd
Wij zijn al vele jaren actief in Meijel en omgeving, zingen meerstemmig, in diverse talen en putten uit een breed repertoire dat als veelzijdig en verrassend wordt ervaren en breed wordt gewaardeerd door ons publiek.
Wij schrikken niet terug voor muzikale uitdagingen en worden daarbij geprikkeld en uitgedaagd door onze zeer kundige dirigente Sylvia Berghs die ons af en toe versteld laat staan welke muziek en klanken - een toontje lager en ook een toontje hoger - wij mannen in ons hebben.
Samen hebben we het leuk, we zijn een gezellige club, zijn actief en geconcentreerd en doen ons uiterste best om gevarieerde en verrassende koorzang van kwaliteit neer te zetten.
Naast de concerten, de muziek, de zang en de repetities organiseren we door het jaar heen diverse activiteiten. We willen zichtbaar zijn en een actieve bijdrage leveren aan de samenleving van Meijel en omstreken, waarbij we vaak worden ondersteund door partners, familieleden, vrienden en kennissen.
Durf jij? Iets voor jou?
Wij repeteren op woensdagavond van 19.45 tot 22.00 uur in het gemeenschapshuis D’n Binger te Meijel.